Op de avond van Koningsdag was het dan zover. Dit jaar geen tijd om de stad in te gaan en deze feestdag goed te vieren, maar om de koffers en tassen te pakken om een week naar Bratislava te vertrekken. Voor we daar aan zouden komen zou nog wel een uurtje of 14 duren, maar dat hadden we er graag voor over. Heel de busreis door was dat al goed te merken, het sfeertje zat er al goed in en van slaaptekort was (nog) geen sprake. Toen we na deze lange nacht dan uiteindelijk in Bratislava aankwamen konden we onze tassen bij het hostel droppen en werd iedereen gelijk de stad weer in gestuurd voor de inmiddels bij velen al bekende Crazy 88 te gaan spelen, waarbij commissieleden door de stad verspreid zaten om de groepjes van de meest random opdrachten te voorzien. Van de uitvoering van deze opdrachten moest dan bewijsmateriaal in de vorm van een foto of filmpje naar de commissie worden gestuurd, en zij zouden dan bijhouden hoeveel punten je verdiend had. Dit was belangrijk, want aan het einde van de week zou er één winnaar uit de bus komen. Na deze gekke tocht door Bratislava was het tijd om de kamers in te gaan en een beetje uit te rusten. Niet te lang, want we gingen met z’n allen uit eten. Daar hadden we allemaal toch wel echt behoefte aan, aangezien er best veel waren die sinds het vertrek uit Enschede niet meer een noemenswaardige maaltijd hadden gehad. Verder stond er deze zondag niks meer op het programma, maar toch zijn er nog wat mensen alvast voorzichtig het nachtleven gaan verkennen, terwijl anderen juist vroeg het bed in doken.

Op maandag kon iedereen rustig en in zijn/haar eigen tempo opstarten, want deze hele dag was vrij gepland! Uiteindelijk trokken de meesten toch wel de stad in om wat sightseeing te gaan doen, maar er zijn ook een paar mensen achtergebleven in het hostel om eens goed uit te slapen. Dat bleek achteraf gezien nog niet eens zo’n heel slecht plan, want er stond nog meer dan genoeg op de planning deze week! Deze vrije maandag werd wel nog gezamenlijk afgesloten, want ondanks dat het niet verplicht was ging iedereen toch mee met de pubcrawl, en eindigden we uiteindelijk met het merendeel in een karaokebar waar menig IDenter zijn zangkunsten tentoon stelde. Of iedereen daar nou zo gelukkig van werd, dat is een ander verhaal, maar gezellig was het zeker!

In tegenstelling tot de maandag ging dinsdag de wekker in de vorm van Siem en Marijn al vroeg, zo rond 7.15 al! Dat was ook wel nodig, want vandaag stond er een bezoek gepland aan het IFS (Institute of Forensic Science). Hier werd de groep na een inleidend praatje verdeeld in drieën, waarna elke groep langs ging bij een aantal verschillende afdelingen om overal een uitleg te krijgen over wat ze daar precies doen en hoe dat dan in z’n werk gaat. We hebben hier van alles gehoord over dactyloscopie, ballistiek en explosieven. Na deze drie korte lezingen vertrokken we weer terug naar het hostel, en die middag had iedereen weer tijd voor zichzelf. Deze paar uurtjes heeft de commissie benut om een kroeg te vinden waar we die avond de wedstrijd Ajax-Tottenham konden kijken, en met succes! Nadat iedereen had gegeten zijn we met vrijwel iedereen daar dus naartoe gegaan om onder het genot van de nodige drankjes te genieten van deze wedstrijd. Na afloop van de wedstrijd besloten de meeste mensen dat de avond nog niet zo vroeg kon eindigen, en zo belandden we met best een aantal mensen nog in een supergave techno-bunker. Hier hield de een het wat beter uit dan de ander, en ondanks dat veel mensen toch al vrij vroeg terug keerden naar het hostel hebben de laatsten het nog tot in de vroege uurtjes vol gehouden.

De woensdag kwam, en dat was weer een heel andere dagindeling! Deze dag werden we niet al te vroeg gewekt om naar Wenen te gaan! Na een toch nog vrij lange busreis kwamen we daar aan en bezochten we het Crime Museum. Voor de een was dit iets interessanter dan voor de ander, omdat praktisch alle tekst en uitleg die hier te vinden was alleen in het Duits was. Voor sommigen was het dus enkel plaatjes kijken, terwijl anderen de hele uitleg erbij ook begrepen. Al met al waren we een stuk sneller klaar dan verwacht, waardoor nog bijna heel de dag verder vrij was om Wenen te verkennen. Eén nadeel: het was een nationale feestdag daar, dus heel veel winkels en dergelijken waren helaas gesloten. Maargoed, er waren genoeg terrasjes waar men een biertje kon krijgen, dus die uurtjes waren goed te vullen. Die avond reden we weer terug naar Bratislava, waar de meesten toch alweer de stad in gingen.

De donderdag brak aan en bracht ons een hele volle dag! Deze dag stonden er niet één, niet twee, maar drie lezingen gepland voor ons! Allereerst werden we allemaal verwacht bij Deloitte, waar we een interessante lezing kregen over cybersecurity en cybercrime. Na deze lezing was er even tijd om te lunchen, waarna we door gingen naar ESET. Of nou ja, de helft van de groep, de andere groep ging jongens tegen de meisjes spelen. Bij ESET kregen we een Nederlandse lezing (ook wel prettig na al het Engels en Duits dat we de eerdere dagen hadden gehoord) over fraude op het gebied van cyber. Na afloop van deze lezing konden we ook nog even genieten van het prachtige uitzicht over de stad, want vanaf de 17^e verdieping konden we best wel een heel eind kijken. Na een tijdje wisselden de twee groepen elkaar natuurlijk af. Oja, ook dit jaar hebben de meiden de jongens weer heerlijk ingemaakt bij jongens tegen de meiden (ja, bij allebei de groepen). Na deze lezing en dit leuke spel stond ons nog één laatste lezing te wachten. Deze kregen we op een Universiteit, van iemand die ons vertelde over hoe het gaat als iemand als getuige-deskundige wordt opgeroepen in de rechtbank. Een zeer interessante lezing, maar voor sommigen iets te veel van het goede op één dag. De pubquiz die deze avond nog gepland stond was dan ook een welkome afleiding, en een groot succes. De quiz werd gewonnen door de groep van wie iedereen het het minst verwacht had, simpelweg omdat deze groep aan het begin niet eens bestond! Deze bestond namelijk uit mensen die niet waren ingedeeld (ze noemden zich ook wel de “vergeten groep”. Dat heeft ze echter niet tegengehouden en ze gingen er dan ook ruimschoots met de winst vandoor. Op deze laatste avond is iedereen ook nog goed mee de stad in geweest, naar een super fancy club waar de meiden een gratis fles champagne kregen bij binnenkomst. Het was natuurlijk de laatste avond, en met de wetenschap dat er morgen geen lezingen meer op het programma stonden heeft iedereen zich lekker laten gaan. Dit heeft geresulteerd in vele mooie verhalen, een hele nieuwe betekenis achter het liedje “Ice, ice, baby” en een aantal mensen dat naar het hostel moest worden geëscorteerd omdat het lopen hun niet meer zo heel soepel af ging. Al met al dus een zeer geslaagde avond, waarbij iedereen toch dichter tot elkaar kwam.

De laatste dag in Bratislava alweer, en iedereen moest al vrij vroeg uit de veren om de spullen in te pakken en uit te checken. Gelukkig konden we onze koffers nog wel even in het hostel achterlaten, zodat we toch nog één laatste dag hadden om op het gemak door de stad te lopen. De laatste flessen sterkedrank en sloffen sigaretten werden nog ingeslagen, en de nodige reparatiebiertjes werden genuttigd op terrasjes. Iedereen vond wel een manier om deze laatste uurtjes nog in te vullen voordat we nog een laatste keer met z’n allen uit eten gingen om vervolgens toch echt weer te beginnen aan die lange busreis naar Enschede. In tegenstelling tot op de heenreis heeft nu wel het merendeel geslapen gedurende deze nacht in de bus. Zo voelde de busreis in elk geval een stukje minder lang dan op de heenreis, en voordat we het wisten was het alweer zaterdag en waren we terug in Enschede.